به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
بزرگترین مصیبت برای یک انسان اینه که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌باشه نه شعور لازم برای خاموش ماندن.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگترین هنر دنیاست.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
اگر بتونی دیگری را همونطور که هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت می کنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
کسی که دوستت داره، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش.
و بالاخره خواهی فهمید که:
همیشه یک ذره حقیقت پشت هر"فقط یه شوخی بود" هست.
یک کم کنجکاوی پشت "همین طوری پرسیدم" هست.
قدری احساسات پشت "به من چه اصلا"هست.
مقداری خرد پشت "چه میدونم" هست.
و اندکی درد پشت "اشکالی نداره" هست.
|
عشق در پی آن نگاه های بلـــــــــند حسرتی ماند و آه های بلــــــــند |
|||
|
در بی وفائی همه استادن
خدایا تو را عاشق دیدم و غریبانه عاشقت شدم... تو مرا چه دیدی که وفادار ماندی؟؟؟.... بايد بدجنس باشي..!! تا عاشقت باشن……!! بايد خيانت كني………!! ………. تا ديوونه ات باشن…!! بايد دروغ بگي……………!!……..تا هميشه تو فكرت باشن…!! بايد هي رنگ عوض كني……!!…………..تا دوسِت داشته باشن…!! اگه ساده اي …!!…اگه باوفايي…!!….اگه يك رنگي…!!………هميشه تنهايي
واسه پر کشیدن من خواستی آسمون نباشی
مگه قول نداده بودی...
من پذيرفتم شكست خويش را پندهای عقل دور انديش را من پذيرفتم كه عشق افسانه است اين دل درد آشنا ديوانه است ميروم شايد فراموشت كنم با فراموشي هم آغوشت كنم ميروم از رفتن من شاد باش از عذاب ديدنم آزاد باش گرچه تو تنهاتر از من ميروی آرزو دارم ولي عاشق شوی آرزو دارم بفهمي درد را تلخي برخوردهای سرد را ! سکوت که میکنی ، جهانی پیش چشمان من تیره می شود میترسم ! اضطراب در بر می گیردم اشتباهم را ببخش و باز سخن بگو تا دیگر نترسم تا به آستانه تخیل های در خواب رفته ام باز گردم...
کاری با شتاب لحظه ها نداشته باش ! من در عمق زمان صدایی را می شنوم که می گوید : هرگز برای شروع دیر نیست...
چه فایده دارد که بنویسی اما نخوانند ؟! چه فایده دارد که بگویی اما نفهمند ؟! چه فایده دارد که باشی اما نخواهند ؟!....
به کدام پاشنه می چرخد مهم تویی که نمی ایی. نمی روی... طعمش را نچشید و گر نه لب هایت باید از میوه های بهشتی ... می شد ... هر نتی که از عشق بگوید
زیباست حالا سمفونی پنجم بتهوون باشد یا زنگ تلفنی که در انتظار صدای توست
بوی تو که میرسد به مشامم تمام شهر را هوای تو به سرم میزند روزهای که تو نیستی چقدر نفسم تنگ میشود کسانی هستند كه ناخودآگاه از خودمان می رنجانیم !
سه شنبه 30 آبان 1391برچسب:, :: 12:32 :: نويسنده : پریسا
آخر دنیا کجاست؟آدمک آخردنیاست بخند آدمک مرگ همین جاست بخند دست خطی که توراعاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند آدمک خر نشوی گریه کنی آن خدای که بزرگ است تنهاست بخند
بزرگی خدا وتنها بودنش یک حقیقت آشکار است او با آنکه تنهاست اما همواره به یاد ماست نگران ماست و پیوسته ما را از ارتکاب به کناه باز میدارد اما افسوس ماها بعضی مواقع آنقدر غرق در ظواهر دنیوی میشم که وجودش را حس نمی کنیم و فقط مواقع سختی است که طلب کمک میکنیم.
معما؟ مردی زنی را بوسید از او پرسیدند چه نسبتی با او داری؟ گفت:مادر شوهر این زن با مادر زن من مادر و دخترند. مرد با زن چه نسبتی داره؟ خواهشا اگه جواب دادین در موردش توضیح هم بدین////
قوم مرده پرست
بی خبر از همدگر آسوده خوابیدن چه سود برمزار مردگان خویش نالیدن چه سود
زنده را باید به فریادش رسید ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود
زنده را تا زنده است قدرش بدان ورنه بر سنگ مزارش کوه گل چیدن چه سود
زنده را در زندگی دستش بگیر ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود
با محبت دست پیران را ببوس ورنه بر روی مزارش تاج گل چیدن چه سود
یک شبی با زنده ها غمخوار باش ورنه بر روی مزارش زار نالیدن چه سود
تا زمانی زند ه ایم بیگانه ایم در عزا ها روی همدیگر بوسیدن چه سود
گرتوانی زنده ای را شاد کن در عزا عطر وگلاب ناب پاشیدن چه سود
از برای سالمندان یک گل خوشبو ببر تاج گلها در کنار همدگر چیدن چه سود
گرنرفتی خانه اش تا زنده بود خانه ی صاحب عزا شبها بیاسودن چه سود
گر نپرسی حال من تا زنده ام وقت مرگم گریه زاری ونالیدن چه سود
سالها عید آمد ورفت ونکردی یاد من جای خالی مرا در خانه ام دیدن چه سود
گر نکردی یاد من تا زنده ام سنگ مرر روی قبر مرده ها چیدن چه سود
کودکی گرسنه و بيمار گوشه ي قهوه خانه اي مي خفت راديو باز بود و گوينده از مضرات پرخوري مي گفت .
گنجشک می خندید به اینکه چرا هر روز بی هیچ پولی برایش دانه می پاشم... من می گریستم به اینکه حتی او هم محبت مرا از سادگی ام می پندارد...
یاد دارم در غروبی سرد سرد
می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد
داد می زد : کهنه قالی می خرم
دسته دوم جنس عالی می خرم
کاسه و ظرف سفالی می خرم
گر نداری کوزه خالی می خرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت آهی کشید بغضش شکست
اول ماه است و نان در سفره نیست
ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟
بوی نان تازه هوشش برده بود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
خواهرم بی روسری بیرون دوید گفت اقا سفره خالی می خرید...؟ یک شنبه 30 مهر 1391برچسب:, :: 21:59 :: نويسنده : پریسا
از دل کوچه گذشتم از میون جاده ی خیس
سه شنبه 25 مهر 1391برچسب:, :: 17:35 :: نويسنده : پریسا
کجایی ؟ یک کلمه نیست، خیلی معنی دارد گاهی …
دلتنــگم دلم تنگه ، تنگ روزهای بیخیالی ، تنگ روزهای ندانستن … و اینک باران …
شبی باران,شبی آتش
شبی آیینه و سنگم
شبی از زندگی سیرم
شبی با مرگ میجنگم
تو آتش میشوی بر خرمن تنهای احساسم
تو را در هر نفس میبویم
اما
.
.
باز دلتنگم
کلافه شدن یعنی : دلتنگ کسی باشی که نیست و حوصله ی کسی را نداشته باشی که هست !
من و تــــــــو
نه اسمـــــــــــش عشق است
نه علاقـــــــــــــه
نه حتـــــــــــی عادت خـــریـــت محــــــــــــض است دلتنگ کســـــــــی باشی که دلش با تو نیســـت !!
خدایا ! من تورا می خواهم در میان همهمه ی تشویش ها بارالها ! یاری ام ده ... که خسته و ناتوان شده ام پشتیبانی ام کن که تنهای تنها شده ام دلواپسی هایم را به تو می سپارم چرا که می دانم تنهاترین دلسپرده ای
دیدگانم بارانی است ، درست مثل روزی که تنهاییم را باور کردم. صدایم لرزان و قلبم تنهاست ، درست مثل روزی که در سکوت فریاد زدم : هربار در سکوت فریاد کشیدم تنهاییم را به سراغ قلب من آمدی و گفتی: تنها خداست! تو که بنده ی آنی تنها نیستی. آنگاه دریافتم تو را دارم، برای تو حرف می زنم و نام تو را برزبان می آورم: فــــــــــــــــــــقـــــــــــــــــــــــــط خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا
زندگی یعنی بخند هر چند که غمگینی ببخش هر چند که مسکینی فراموش کن هر چند که دلگیری عشق بورز حتی با دیدنِ بی مهری مایوس نشو حتی در اوج ناامیدی زندگی یعنی همین تضادهایی که بارها به چشم دیدی…. پ.ن. خوندن این یک جمله باعث شد این پست رو بزارم: «خندیدن یک نیایش است ، اگر بتوانی بخندی،آموخته ای که چگونه نیایش کنی» جمعه 13 مهر 1391برچسب:, :: 23:47 :: نويسنده : پریسا
در مقابل تقدیر خداوند مثل کودکی یک ساله باش...!
مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن
آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد،
مرغ عشق
فخر فروشی مکن ... معشوق تو نیز به لطف قفس است که وفادار مانده ... ! دلمان که میگیرد تاوان لحظاتی است که دل میبندیم
دوستان دروغین مثل سایه هستند در آفتاب پا به پای ما می آیند اما با رسیدن به تاریکی ترک مان می کنند
آموخته ام کــه
چایی ام ،با حضورت
اگر سهم من از این همه ستاره فقط سوسوی غریبی است، غمی نیست. همین انتظار رسیدن شب برایم كافیست...
به روزها دل مبند، روزها به فصل که میرسند رنگ عوض میکنند،
آنــکــس کـه پــای تـیـرک چــوبـی آب مـیـریـزد
مرهم زخم های كهنه ام .. كنج لبان توست !.. بوسه نمی خواهم !.. سخنی بگو …
گفتم: خدایا ازهمه دلگیرم دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:, :: 21:49 :: نويسنده : پریسا
دلتنــگم
من به پایان دلتنگی می اندیشم ؛
قلبم فدای عزیزی که دنیایی از دلتنگی را به امید یه لحظه دیدنش به جان میخرم
با نگاهی هرس کن علف های هرز دلتنگی ام را
اگر دلت گرفت سکوت کن !
اسمش نه عشق است نه علاقه نه حتی عادت !
دلتنگی یعنی : روبروی دریا ایستاده باشی اما خاطره ی یه خیابون خفه ات کنه !
حرارت لازم نیست ، گاهی از سردی نگاهت میتوان آتش گرفت
چه رسم جالبی است !!!
خدایـــــــــــــا . . .
امشب ؛
انسان ، حرفیست
خواهان کــسی باش کــه خواهان تو باشد دوستت دارم
يه عاشق غمگين ... در حسرت شبهاي بي ستاره ام ! آدمای دور و ورم زیادن، نشده با یکی حرف بزنم و دوستم نشه .واسه همه هم تو دوستی سنگ تموم گذاشتم ....اما خب در اصل تنهام.. همیشه فکر میکردم تنهایی نصیب من یکی نمیشه... اما حالا میفهمم که این یه فکر بیهوده ی من بوده آخه من الان تنهاترین تنهای روی زمینم... خب اما تنهایی خیلی بهتر از بازیچه دادن و بازیچه خوردن است.. خیلی بهتر از پشت سر مردم حرف زدن است... خیلی خیلی بهتر از بودن در کنار آدمای نامرد و کسانیه که بویی از محبت نبرده اند، است...... من یاد گرفته ام عروسک نشم که بازی بخورم فرق من و یه عروسک عقلمونه، فکر کردنمونه احساساتمونه و......... اين روزا يادم رفته كه نيستي و ايني كه همراهمه عكسِ تواِ هر چي كه بهش مي گم نه نمي گه ، چقده عكسِ تو بر عكس تواِ چون مرده شوم خاک مرا گم سازید
شنبه 1 مهر 1391برچسب:, :: 14:41 :: نويسنده : پریسا
کاش میدانستی
میدانی تنهایی کجایش درد دارد !!؟
گـل یا پــوچ؟ شنبه 25 شهريور 1391برچسب:, :: 22:51 :: نويسنده : پریسا
روزی دو قورباغه در مسیر خودشون به ته چاه عمیقی که در زیر شاخه و برگ ها پنهان بود سقوط کردند. دوستانشون دور چاه حلقه زده بودند و هر کدوم نظری می دادند.
یکی می گفت: از ته چاه به این عمیقی هرگز بیرون نمی آیید! دومی می گفت: خیلی بعیده که بتونید بدون اینکه دوباره بیفتید به دیواره ی به این بلندی چنگ بزنید و بیرون بیایید.
با این وجود هر کدوم از دو قورباغه خودشون رو به دیواره های چاه می زدند و سعی می کردند خودشون رو نجات بدند.
قورباغه ی اول بعد از چند بار تلاش برای بالا کشیدن خودش و دوباره سقوط کردن، به این نتیجه رسید که دوستانش راست می گن، شکست رو پذیرفت و آرام بی جان و ناامید به ته چاه افتاد.
اما قورباغه ی دوم، علی رغم همه ی این حرف ها به تلاش خودش ادامه داد و خودش رو به دیواره های چاه زد ،افتاد و باز بلند شد.اونقدر تلاش کرد تا بالاخره موفق شد به لبه ی چاه برسه و خودش رو نجات بده.
دوستانش با شگفتی از او پرسیدند: چه کاری باعث شد موفق بشه که قورباغه ی دیگه اون رو انجام نداده بود؟ اما او صدای اونها رو نمی شنید.
قورباغه ی دوم ناشنوا بود.
شریک تمام بی خوابی های من تویی… . .
. .
.
|
تبادل
لینک هوشمند
 |
